Wie, zoals ik, vaak te maken heeft gehad met zeer wisselende werkomgevingen, weet dat een stabiele carrière uitbouwen niet weggelegd is voor iedereen. Zeker wanneer je een diverse reeks talenten hebt en uiteenlopende interesses, kan het zijn dat de traditionele paden niet echt werken voor jou. Deze mensen gaan dus niet veertig jaar slijten in dezelfde afdeling van een firma, de wereld is daarvoor iets te veel in verandering.
Velen zullen zich daarin herkennen. Je moet immers ook telkens gaan jobhoppen om je echte verloning op peil te houden in deze wereld waar je nauwelijks meer waard bent dan je laatste 15 minuten. De evolutie van je leervaardigheden, talenten en kennis, koppelt zich dan ook vaak snel los van de beloning die je ervoor in ruil krijgt.
Er komen bovenop deze Fiat-Wereld visie, twee andere factoren meespelen: de koopkracht-afvoer (waar jouw startersloon nooit de echte koopkracht dekt en je niet snel genoeg opslag bij je loon bij krijgt, om dat te compenseren) en de druk van buitenaf.
De toegenomen druk uit de innovatieve kant van de arbeidsmarkt gaat steeds verder en dwingt mensen om “mee” te blijven zijn. Dat vergt investeringen in tijd en energie, meestal te koste van je gezin en echte interesses.
Je kan in dat soort systeem dus permanent tussen twee vuren komen te zitten.
Tot je het zelf voor bekeken houdt of je geest of lichaam er de brui aan geeft.
Het kan anders. Door het onderliggende fiat “drijfzand systeem” aan te pakken.
Bitcoin reddingsboei
De toegenomen invloed van bitcoinisering van de arbeidsmarkt, die de komende jaren naar mijn inschatting verder zal toenemen, gaat hier uiteraard verandering in brengen. Lees: als een pletwals erdoorheen gaan.
Je kan het ook zien als een tovenaar, die de hersencapaciteit wegzuigt uit de creaturen die in de Grot van Plato leefden.
De staat waarin veel van deze traditionele jobs zich bevinden, is dan ook vaak miserabel te noemen.
Vele werkomgevingen zijn ook niet meer geworden dan dat : een grot vol routineuze wezens waar je de relevantie van de job, eens je buiten die grot zou komen, echt niet meer kan vatten.
De vaak opgepompte sfeer, nep-feestmomenten, koude pizza’s, een reeks procedures en meetings pro-forma en taken die alleen op papier bestaan om statistieken te voeden terwijl de klanten gewoon dienen om te betalen… het is allemaal doffe ellende.
De bullshitjobs en het geslijm van medewerkers om toch maar dat fiat loon te blijven krijgen, is er vaak bij te nemen. De hersenpan van vele werknemers is na jaren van dit soort dienst, toe aan een beetje uitdaging, althans voor sommigen onder hen die iets meer willen dan een stand-up meeting en een lijstje afvinken of nog erger, onnoemelijk saaie HEFE-gesprekken1 voeren met mensen die volledig dood zijn vanbinnen.
Over enkele van deze zaken wil ik het in het volgende stuk hebben, samen met de gevolgen ervan. Met name de fiat verloning en de steeds verdere erosie van de echte breinen in een bedrijf of sector.
De Fiat setup:
Of je nu een kleine of grote firma bent, eigenlijk drijft de echte richting, de invulling van ideeën vooral op de inzet van een klein aantal mensen. Dat varieert uiteraard per firma (en de grootte er van), maar in essentie is zijn het en 1 tot 5 mensen die de echte bezielers zijn.
De CEO kan zo'n persoon zijn, samen met een commercieel persoon, maar evengoed is het iemand die binnen de organisatie een sterk inzicht in de te volgen strategie heeft of een talent zoals efficiënt programmeren, producten vorm geven of zaken organiseren.
Die handvol mensen in zulke bedrijven zijn de kern.
Ze zijn ook meestal zeer gemotiveerd, maar even snel gedemotiveerd eens ze de “grot” zien voor wat het is.
a’s een eerste belangrijk element: in een bedrijf waar 250 mensen werken, moeten niet 150 man opeens bitcoiner worden en vertrekken om de boel vierkant te laten draaien.
Vijf mensen zijn in de meeste gevallen genoeg, zeker als er daar ook maar één iemand uit die kern vertrekt.
De piramides van een organogram dekken dit overzicht niet. Deze mensen kunnen eender waar zitten in je firma, ze hebben hun status niet verworven door de titel op hun visitekaartje, maar door hun talent(en).
Dat kan een verkoper zijn, een magazijnier, een CEO, maar evenzeer een helpdesk manager.
De fiat setup gaat naast organisatie van talent, ook over verloning.
Een traditioneel carrièrepad is niet langer van tel in een wereld waar adoptie van een bitcoin standaard het ijkpunt zal worden. Zowel in tijd als momentum, kunnen mensen zelf ondervinden dat een fiat verloning (in euro en allerlei kleinere voordelen) de lading niet meer dekt na langere tijd.
Dit is meteen ook een dankbaar onderwerp voor allerlei politieke 19de-eeuwse groeperingen, die op de symptoom hiervan teren, maar verder geen onderliggende actie ondernemen zoals het omarmen van een bitcoin standaard. (Dat onderwerp laten we hier buiten beschouwing, al is het wel belangrijk om op te merken dat er NUL politieke vertegenwoordiging is voor bitcoiners momenteel).
Een eenvoudige berekening van het loon waaraan je start, en de gemiddelde aanpassing naar de inflatie toe, leert ons dat je maximaal 1,5 jaar kan werken in een zelfde firma aan hetzelfde eurocoin-loon vooraleer je de volledige cyclus van prijsstijgingen begint nadelig te ervaren. Prijsstijgingen door de Fiat Wereld opzet, zoals bij het openbaar vervoer, abonnementen allerhande, software , kinderopvang, voeding, huishuur, nutsvoorzieningen, verzekeringen … komen dan in je verloning bijten.
Los van de interval van de koopkracht aanpassingen van de centrale bank, kan je na anderhalf jaar stellen dat je de volledige reeks prijsstijgingen effectief voelt als werknemer (Belgische situatie). Zelfs met deze kunstmatige aanpassing, daalt je verloning in koopkracht.
De lonen stijgen met vertraging tussen de 3 en 12 maanden mee met de indexaanpassing2.
Of, om het met de woorden van Lyn Alden3 te zeggen: “Wanneer je na een jaar merkt dat de staat een 5% geld heeft bij geprint, kan je niet naar je baas gaan en vragen om je 5% loons opslag te leveren omdat je verloning nog werd berekend aan de oude M2 geldvoorraad in omloop."
Toch kan je niet eeuwig wachten op een normale verloning die de koopkracht volgt en tegelijk je echt beloond op een eerlijke manier? De fiat wereld heeft hier geen mechanismen meer voor (tenzij een continue heronderhandeling van het loon, waar niemand zin in heeft).
Het wordt zelfs cultureel niet erkend als probleem. Wie niet tevreden is met de verloning, moet maar elders op zoek gaan naar een betere job.
Dit heeft weer extra gevolgen naar de opbouw van een standvastige firma en de stabiliteit van gezinnen en individuen die er werken toe.
Een toegenomen gevoel van stress en zelfs onrechtvaardigheid is dan ook overheersend bij de meeste werknemers.
Terwijl het eigenlijk een gevoel van begrip, correcte verloning en beloning zou moeten zijn, waar motivatie en innovatie en deel zijn van een vooruitgang. Helaas. Geen wonder dus, dat vele echte door en door fiat bedrijven nul innovativiteit nastreven en meestal wachten tot hun klanten er achter komen smeken. En dan nog er naar staan staren als een koe die een trein ziet voorbij rijden.
Er is meestal niemand thuis, omdat de kern is aangetast.
Hop(p)ing
Werken is dus meer dan ooit een spel geworden van “job hoppen” (hier zijn de jaren 1990 terug) of “inflatie ontduiken” geworden.
Net als bij investeren waar men steeds meer risico’s moet nemen voor een grotere opbrengst om de inflatie voor te blijven, zal een werknemer ook iets gelijkaardigs moeten doen met de eigen job.
Zo gaat iemand telkens genoodzaakt worden om meer risico te nemen of de stabiliteit van zijn of haar leven te veranderen.
Dit kan de vorm aannemen van steeds verder van huis te moeten gaan werken (of verhuizen) of in moeilijkere omstandigheden (stress, gevaar, of op gebied van kennis …) om die fiat-val “voor” te blijven. We gaan dan met velen tegelijk op zoek naar “hard money”, bitcoin dus.
Net als een cartoon karakter dat van een berg glijdt, achtervolgt door een sneeuwbal, is er op de duur geen ontsnappen meer aan en ga je spectaculair ten onder terwijl je deel uitmakend van een immer groter wordende sneeuwbal mee naar beneden rolt, de afgrond in. De sneeuw krijgt u er gratis bij.
Velen geven het daarom op en zoeken andere manieren om rond te komen: minder uitgeven, simpeler en meer minimalistisch leven, anderen worden ofwel depressief, ziek, gaan in burn-out, bore-out of gaan “quiet quitten”… of ze gaan naar een ver buitenland verhuizen teneinde aan de sneeuwbal van de fiat wereld te ontkomen.
(meestal herhaalt zich daar eenzelfde scenario trouwens; tenzij je een grote kloof van skills kan opvullen)
De toenemende uitrol en invloed van Bitcoin als hard geld, zal hier een zalvende rol spelen. Dat zal echter niet zonder gevolgen zijn voor de oude fiat jobs.
Velen moeten niet ontsnappen naar verre oorden of als een asceet gaan leven om rond te komen. Ze hebben immers de klik gemaakt naar het meest superieure en harde geld: bitcoin.
Deze mensen maakten ergens een kantelmoment mee, een bitcoin punt in hun leven, waar ze overstapten van fiat slaaf naar echte mensen en individuen met een eigen doel, motivatie en inhoud beloond in hard geld.
Deze mensen hebben weer rechtop leren lopen en kunnen de oase bewonen na jaren door het zand te zijn gekropen in de blakende zon van deze arbeidsmarkt.
B-punt
Dit bitcoin punt, het “B-punt” ben ik het gaan noemen is een punt in de tijd, op persoonlijk niveau waarop je "het" door hebt.
Het kan een samenloop van omstandigheden zijn, maar ook een gebeurtenis, stuk kennis of een bepaald inzicht dat opeens iemand verandert van fiat-slaaf naar bitcoiner.
Dit B-punt is de G-spot voor monetaire ontwaking.
Mensen die over deze drempel stapten en effectief hun fiat job hebben ingeruild voor iets beters, lijken een marginaal kleine minderheid in totaal misschien. De impact is echter groter dan het numerieke aantal.
Uiteraard zijn er geen duizenden mensen tegelijk die hun job opzeggen om deze redenen.
Ik kan echter wel stellen dat de voorbeelden die ik al zag, wel degelijk impact hadden. Een briljante coder, een excellente support medewerker die een hele afdeling deed draaien, een verkoper die z’n cijfers haalde, maar evengoed de ‘stille’ mensen waar ik niet echt van wist wat nu precies hun rol was, maar die opeens verdwenen uit deze markt.
Een voorbeeld: Wanneer er op zo’n bedrijf van 250 werknemers, op gebied van innovatie en technische organisatie, de boel drijft op een 8-tal personen en er verdwijnen er daar 2 van, heeft dit enorme impact. Ook op de andere mensen in die firma.
In de begindagen van bitcoin geraakte een bedrijf misschien een topcoder kwijt, of iemand die meer risico durfde te nemen. Deze mensen hadden een bepaald profiel toen. (ca. 2014)
Echter, doorheen de jaren, is bitcoin breder en meer uitgebreid beginnen gebruikt worden door mensen buiten het “gewoonlijke profiel”. De tijd dat bitcoin werd ontdekt door die ene onfris ruikende Linux-gebruiker van de firma, die gekleed in een zwarte hoodie een appelsien at aan z’n bureau, is wel voorbij. (real story:)
Bitcoin werd stilaan ontdekt door meer en meer mensen, en begint dus in alle afdelingen van een bedrijf mensen aan te trekken als mogelijke branche om in te werken. De toenemende, gratis beschikbaar zijnde informatie over bitcoin helpt hierbij.
Dit B-punt ligt voor iedereen elders bovendien. Sommigen zullen het meteen door hebben, anderen zal het jaren vergen om te leren en te begrijpen wat bitcoin echt is.
Dit inflectiepunt is dus zeer random te noemen, maar het gaat niet weg. Het neemt toe in aantal. Al is het moment voor iedereen anders.
Het B-punt is random, maar niet dalend in aantal.
De realisatie zal dus procentueel gezien licht stijgen. De schaal is echter ook groter aan het worden.
Het kan gebeuren wanneer iemand een zeer levendige bitcoin presentatie meemaakt, het kan gebeuren wanneer men een zeer sterke emotie krijgt na geconfronteerd te zijn met de macht (en misbruik ervan) van een bank of staatssysteem, maar het kan evengoed gebeuren wanneer je het kasticket van je lokale supermarkt bekijkt en jezelf realiseert dat de inflatie je steeds inhaalt.
De tijd die voor dit B-punt ligt (en da's voor iedere individu anders dus) is het verleden. Een verleden waarin je naar de mainstream zenders en hun pulp keek. Een verleden waarin je slaafs naar de bank je geld ging afgeven om het goed te laten beheren door mensen die er niks van bakken of 4% verlies draaien per jaar en daar nog trots over rapporteren ook. Een verleden waarin je geloofde in afbetalingen, dure leningen, huizen verbouwen of een kleine zaak uitbouwen in een omgeving waarin je kapot belast wordt.
Veel bedrijven zijn absoluut niet klaar voor wat er aan komt, en zullen met een mandje rotte appels achterblijven, terwijl anderen frisse appeltaarten kunnen bakken met de nodige arbeidsvreugde.
Dit B-punt veroorzaakt nog een ander inzicht; het invullen van je job die zelf ook onder toenemende morele, ideologische en monetaire druk komt te staan.
Een moderne manier van in de arbeidsmarkt staan, bestaat er dus stilaan uit om zo vaak en snel mogelijk van het ene bedrijf naar het andere te springen om steeds een opslag, meer loon, meer goede voorwaarden of extra's uit de brand te slepen teneinde "op te blijven brengen". Tegelijkertijd sta je onder meer en meer druk om de kosten, en je eigen kennisvergaring in balans te houden.
Fiat-jobs, voor de leken, zijn jobs die in de Euro / fiatwereld bedienen. Ze worden betaald in Eurocoins door traditionele firma's die in en voor de euro-wereld diensten en goederen leveren. Dit zijn meestal legacy firma's die draaien en teren in een wereld waar de grootste vis, de kleinere vissen blijft opeten en waar de kwaliteit onder druk staat op alle vlak).
De fiatwereld is meestal gebaseerd op het belonen van middelmatigheid, kwaliteitsloosheid, cookie-cutter oplossingen en opgepompte managementstructuren.
Terwijl de bitcoin wereld innovatie, initiatief en echte doelen halen vanzelf beloont.
Deze elementen zijn overal aanwezig in zulke firma's.
Innovatie vs. Ziek worden
Er is dan ook volgens mij een enorme verschuiving bezig van fiat naar bitcoin. Van mensen die innovatief zijn, en echt kunnen nadenken of inzicht krijgen. Mensen die de capaciteit hebben om strategisch, technisch te denken of met marketing, communicatie en kennis bezig zijn.
Geen wonder dus, dat er een “braindrain” bezig is.
Welke persoon met capaciteiten, talent en inzicht wileen er blijven steken in de modder? En dit kan in elke soort job komen trouwens, niet enkel bij afdelingen met meer economische of technische profielen of de traditionele “hogere” jobs binnen de fiatwereld hiërarchie.
Wie wil er voor gecentraliseerde oubollige systemen blijven werken voor een verloning in een papieren belofte-coin van een unie of staat?
Wie wil er verloond in "geld" dat geen geld meer is maar een geïnjecteerde monetaire zetpil?
Welk soort mensen met ruggengraat, brainpower en talent willen nog werken voor een systeem dat ergens tussen 1840 en 2008 is blijven steken?
De nadelen van zo’n fiat jobs bestaan (naast de verloningsproblemen en het effect dat je maar zo goed bent dan je laatste review-cycle) ook uit de ergerlijke omgevingen, de effecten zoals een "sick-building syndroom" in van die kantoren.
De verveling of nep werk en bullshit jobs zijn intussen niets meer geworden dan een kalm houdertje: een reden om brave onderdanen en taks koeien te sussen met kortstondige consumenten-tokens (ook wel Euro genoemd).
Achtereen mogen ze daarvoor ook de Digitale Euro verwachten: waarbij ze nog harder zullen verslaafd worden aan hun werk-cocon.
Een bitcoin job geeft dus in het algemeen een hogere levenskwaliteit, vrijheid, betere indeling, hogere beloning in echt hard geld in het vooruitzicht, en gaat bovendien innovatie, talent en werk belonen in plaats van een grootste gemene deler te zijn tussen een boel mensen.
Een verlies aan talent gaat traditioneel gebeuren tussen streken en/of landen. Een land dat van oudsher goed opgeleide mensen aangeleverde, zag op die manier veel van hun ingenieurs, dokters, specialisten, goede ambachtslieden ... vertrekken naar andere oorden waar ze meer konden verdienen of in een minder onderdrukkend regime konden gaan werken.
Deze traditionele brain drain was vooral geografisch. Een voorbeeld vinden we in Indië, waar men vele hoogopgeleide mensen zag vertrekken naar Groot-Brittannië en Canada.
Er zijn 3 elementen die op de traditionele arbeidsmarkt in aan het hakken zijn:
1 - Meer informatie over bitcoin werd beschikbaar, van zeer technische, filosofische tot laagdrempelige basis uitleg.
Dit spreekt dus een steeds meer divers publiek aan, die in alle soorten jobs actief kunnen zijn en het B-punt kunnen bereiken.
2 - De effecten en voordelen die men krijgt om bitcoin als reddingsboei te gebruiken, zijn niet langer enkel als spaargeld of belegging, maar nu ook als echte verloning in hard money. Mensen worden daar liever in betaald en waar beter dan in bitcoin-gerelateerde jobs om op deze manier betaald te worden, tegenover de waardeverlies-garantie van de Euro/Dollar gebaseerde arbeidsmarkt?
3 - Het netwerk en FOMO-effect begint ook zichtbaar te worden. Een bedrijf of afdeling waar reeds één of meerdere medewerkers zijn vertrokken naar een bitcoin job, resulteert in zichtbaarheid en erkenning. Mensen merken dat wel op, en gaan vroeg of laat het voorbeeld volgen indien ze zich informeren.
Deze drie elementen gaan niet meteen stoppen met een effect te veroorzaken.
Evenmin gaat bitcoin stoppen met te bestaan en hard money te zijn.
Tegelijk zal de fiat job wereld niet stoppen met corporate modder te zijn en blijven.
Wanneer zowel de informatie rondom bitcoin, het bestaan van bitcoin en het netwerk-effect niet zal stoppen in een wereld waarin traditionele beleggingen, sparen en de bijbehorende jobs gaan tegenvallen qua carrièrepad, laten de gevolgen zich niet raden.
Er zal meer en meer volk van de zwarte kant, over de stoep naar de oranje kant lopen.
Naar mijn mening, is een 0,21% van innovatieve mensen die gaan lopen, genoeg om heel het systeem te doen beginnen wankelen. Laat staan dat het 2% of 5% zou zijn.
Game over.
Hypothese
Waarom zou men iets om deze theorie geven?
Want het is slechts een hypothese natuurlijk. Niet?
Ik ga ervan uit dat een bitcoinisatie van de wereld zich sneller zal doorzetten dan algemeen wordt aangenomen (ook door bitcoiners zelf). Vervolgens neem ik ook aan dat het Cantillon-effect in de fiat wereld verder extremere vormen zal aannemen en dat er systemen zich zullen aanpassen om hier totalitair tegen in te gaan. Naar alle waarschijnlijkheid zal dit richting command-economie gaan of op z’n minst een vertraagde vorm van Keynesiaanse economische inzichten.
U kan dat als bedrijf of werknemer allemaal negeren uiteraard. Men kan denken “het zal m’n tijd wel duren" en verder naar een inhoudsloze 9-to-5 job gaan, remote meetings meemaken en slappe koffie drinken uit een papieren bekertje van een Aramark machine.
Intussen loopt uw afbetaling, schuldenlast en het kopen van overbodige rommel verder en wordt u verder leeggezogen door een systeem dat geen kwaliteit, lange-termijndenken of innovatie apprecieert / erkent.
Vreemd toch niet? Dat in zulke omgevingen af en toe mensen verdwijnen naar “de andere kant” ,om daarna meestal niet vervangen te worden (besparingen, nietwaar?).
Dit systeem tracht vervolgens het verlies aan talent op te vangen op een boekhoudkundige manier, waarna de situatie enkel erger wordt.
Oplossingen komen meestal te laat, of niet.
Een werknemer die dit ondergaat en zelf niets onderneemt (de overgrote meerderheid numeriek dus) zal stilaan geconfronteerd worden met een omgeving die meer en meer uit elkaar valt.
Bedrijven die deze verandering niet op tijd opmerken, en dus niet mee zijn, zullen eerst langzaam, daarna sneller en sneller hun topmensen, hun brains weg zien vloeien naar bitcoin zones, innovatie hubs en projecten allerhande.
Ze hebben eerst niet geweten waar die enkele (“die met z’n zwarte hoodie die niet veel zei”) naar toe zijn gegaan. Na een paar jaar (ca. 2019) begon het waarschijnlijk vele bedrijven te dagen dat wel meer en meer profielen “aangetast” werden door deze brain drain. Maar kozen ze om niets te doen, … er is immers volk genoeg te vinden wanneer je de lonen hoog genoeg legt, dacht men.
Fiat lonen dan wel.
De komende jaren (2025 - 27) zullen bedrijven echter hun interne werking niet meer rond krijgen, niet omdat ze niet aan de mensen geraken, maar omdat ze geen innovatie, spirit, motivatie meer aantrekken.
Da’s ook belangrijk om mee te geven: men zal altijd wel aan werknemers geraken uiteraard. Zelfs de meest incapabele, onaantrekkelijke firma’s als Digipolis, de VDAB en De Post geraken aan mensen.
De innovativiteit is echter vaak ver te zoeken (zelfs niet te vinden met een microscoop) in zulke omgevingen.
Ze zullen langzaam dat beetje extra beginnen missen: de mens die een goede manier zag om een magazijnsysteem efficient te laten draaien, de verkoper die door had welke producten ze beter samen zouden verkopen, de marketeer die met een brilliant idee kwam dat aansloeg bij de klanten, de programmeur de in een mum van tijd een oplossing vond voor een probleem. Dat tikkeltje extra, dat vroeger in elke firma die zichzelf respecteerde aanwezig was, zal verdwijnen, bij de ergste bedrijven het eerst.
Deze bedrijven hebben dan ook een zeer groot probleem, niet alleen inzake verloning en imago, maar ook op gebied van hun voortbestaan garanderen. Wie bij zulk zinkend schip werkt, kan maar beter weg zijn, voor het te laat is.
Een echt goed systeem gebouwd op “hard money”, beloont echt werk, durf, innovatie, ruggengraat en … sterke koffie. Het beloont je werk letterlijk met iets dat inflatie resistent is op langere termijn, en trekt lange-termijn denkers aan in plaats van rottende appels.
Wie achterblijft heeft een afbetalingsplan voor de eigen ondergang.
De verandering zal door informatie, FOMO, en steeds ziekere fiat-jobs sneller gaan, en ik durf zelfs voorspellen dat voor 2026 er grotere bedrijven openlijk een deel bitcoin-jobs zullen aanbieden om deze trend te proberen in hun voordeel te buigen.
Ze zullen te laat zijn waarschijnlijk. Sommigen zullen het misschien kunnen redden door een combinatie van innovatie en bitcoin betalingen, maar de meesten zullen achter blijven met de meest ruggengraatloze werknemers die eigenlijk op hun ontslag zitten wachten of gewoon geen enkele mening, idee of motivatie hebben zolang hun afbetaling maar lukt en ze ‘s avonds naar de nieuwste spelletjes op TV kunnen staren.
Wie mee wel is, zit op z’n minst te denken aan bitcoin accumuleren en voor je werk betaald te worden in bitcoin.
Deze mensen hebben hoop, motivatie en echte rijkdom in al haar vormen in het verschiet.
Wie niet mee is, kan verder naar kattenvideo's kijken op youtube4 terwijl men nep participeert in online-meetings.
De bedrijven die niet mee zijn, wens ik hierbij nog een paar gelukkige jaren toen, profiteer er van zou ik zeggen, tot het doek valt.
‘Manuel “@deadeyes” , writing for AllesVoorBitcoin.be
tips: donate@allesvoorbitcoin.be (LN)
https://lifehacker.com/health/use-the-hefe-method-to-get-better-at-small-talk
https://statbel.fgov.be/nl/themas/consumptieprijsindex/consumptieprijsindex#:~:text=De%20consumptieprijsindex%20stijgt%20in%20februari,130%2C19%20punten%20in%20januari.
https://www.lynalden.com/